Mała scena w kształcie okręgu pośrodku widowni, aktorzy poruszający się między widzami, wchodzący z nimi w interakcję, brak kostiumów i scenografii – to wszystko spowodowało, że każdy z obecnych na sali czuł się, jakby uczestniczył w wydarzeniach sprzed 2 tys. lat. Przedstawienie było niezwykle plastyczne i poruszające, wywoływało u widzów gwałtowne emocje. Jedną z najbardziej sugestywnych scen była ta, w której skazano Jezusa na śmierć. Aktorzy od zewnątrz otoczyli widownię i krzyczeli: „Ukrzyżuj Go!”. Nie można było uniknąć świadomości, że my także byliśmy winni Jego śmierci. Lecz nie tylko strach, przerażenie i łzy smutku towarzyszyły widzom podczas „Mark Dramy”. Salą niejednokrotnie wstrząsały salwy śmiechu wywołane nieporadnym zachowaniem prostych, niewiele rozumiejących uczniów. I myślę, że ta niezwykle umiejętnie zagrana „życiowość”, „ludzkość”, „normalność” postaci – zarówno Jezusa, jak i innych bohaterów – ich podobieństwo do nas, stanowi jedną z największych zalet przedstawienia.